Jubilatka na medal

 Nasze korzenie to historia naszych rodziców, dziadków i pradziadków. Dziękujemy najstarszym mieszkańcom Kujaw i Pomorza za przekazywane doświadczenie i wkład w budowę naszej współczesności – mówi marszałek Piotr Całbecki.

Przydomowy ogródek pani Stefanii zawsze wyróżniał się feerią barw i zapachów. Miłośniczka kwiatów, w której sercu róże zajmują szczególne miejsce, urodziła się w Łapinożu (powiat brodnicki). Lubi spędzać czas na rozwiązywaniu łamigłówek.

Przyszła na świat 15 marca 1924 roku w rodzinie o rolniczych tradycjach. Rodzice pani Stefanii posiadali duże gospodarstwo rolne, które po wybuchu wojny zostało wywłaszczone. Miała trzy siostry i brata. Jej rodzinę wysiedlono, w rodzinnym Łapinożu została sama.

Opiekowała się dziećmi miejscowego niemieckiego gospodarza. Po wojnie zaczęła pracę w Urzędzie Gminy w Radzikach Dużych (powiat rypiński). W 1945 roku wyszła za mąż za Franciszka, samorządowca, sekretarza gminy, którego poznała w urzędzie. Wychowali troje dzieci, dwóch synów i córkę. Po urodzeniu pierwszego dziecka, w 1946 roku, pani Stefania zrezygnowała z pracy w urzędzie i oddała się prowadzeniu domu.

Zamieszkali w Zbójnie (powiat golubsko-dobrzyński). Udzielała się w kole gospodyń wiejskich. Młodo owdowiała, pan Franciszek zmarł w wieku 56 lat. Po śmierci męża przeprowadziła się do Golubia-Dobrzynia, mieszka tu z córką do dziś. Doczekała się czworga wnucząt i sześciorga prawnucząt.

Przyjemność sprawiały jej robótki ręczne. Haftowane poduszki, serwetki, swetry robione na drutach, wszystko co wychodziło spod jej ręki, do dziś cieszy obdarowanych przez panią Stefanię bliskich. Jest ciekawa świata, lubi czytać i oglądać programy telewizyjne, zwłaszcza przyrodnicze. Ma bardzo dobrą pamięć, jest skarbnicą rodzinnych historii.